شاید یه روز سرد
شاید یه نیمه شب
دلت بخواد بشه برگردی به عقب
به این فکر کنی چجوری برگردی
از خودت بپرسی کجا گمم کردی ...
- •✿ آرورا ✿•
- دوشنبه ۲۸ اسفند ۹۶
شاید یه روز سرد
شاید یه نیمه شب
دلت بخواد بشه برگردی به عقب
به این فکر کنی چجوری برگردی
از خودت بپرسی کجا گمم کردی ...
این روزها خیلی با خودم کلنجار میروم. نمی فهمم چرا در این مسیر قدم برمیدارم. یادم هست که سال ها پیش به روانشناسی گفتم که من این مسیر را به خاطر بقیه طی میکنم. به خاطر حرف دیگران، پدر، مادر ،مردم، ... و به من گفت اگر خودت بودی و خودت، درس نمیخواندی؟ گفتم میخواندم... گفت سعی نمیکردی در بهترین دانشگاه ایران پذیرفته شوی، گفتم چرا، ولی یادش رفت از من بپرسد همینقدر لذت میبردی یا نه،... دنبال راهی برای لذت بردن میگردم، برای خلاصی از استرس همیشگی، نگرانی همیشگی، نرسیدن به ایده آل ها ... سراغ کتاب "موهبت کامل نبودن" میروم از برنه براون. کلیدواژه ها را برای خودم یادداشت میکنم :
توی زندگیم از هیچ صدایی به اندازه صدای غذا خوردن دیگران رنج نکشیدم :/ به طرز عجیبی شکنجه م میده
کلا فاز این زندگی چیه ؟ دقیقا همون موقعی که به خاطر زیاد شدن کارا تصمیم میگیری با قدرت و انرژی بیشتری کاراتو انجام بدی، مجبور میشی با یه عالمه بدن درد و بی حالی و کرختی کز کنی یه گوشه و بُخوور بگیری!
* میدونی یکی از بهترین لذتای دنیا چیه؟ اینکه ببینی عزیزترین رفیقت خوشبخته، مث مامانا میشی که وقتی زندگی دخترشونو می بینن که تازه رفته سر خونه و زندگیش، قند تو دلشون آب میشه... رفیقاتون خوشبخت و دلتون شاد :)
میدانی می شود توی یک روز یک عمر بزرگ شد و قد کشید، می شود یک روز در کلاس درس تو زانو زد و با تواضع گردن کج کرد و برای یک عمر آتش گرفت ...
هیچوقت به این فکر نکرده بودم که روز شهادت هم می شود از امام رضا هدیه گرفت، سوغات ناب مشهد الرضا ...
از قید خط و زلف امید نجات هست
بیچاره عاشقی که شود مبتلای چشم...
در کلمات فرزانگان گذشتهی ما این مثال تکرار شده است که از کسی پرسیدند
«تقوا چیست؟» - بعضیها گفتهاند روایت است، بعضی میگویند فلان بزرگ گفته
است؛ بههرحال سخنِ فرزانگان است - در پاسخ گفته است: «آیا هرگز در مسیری
که خار زیادی در سطح آن باشد قدم برداشتهای!؟»
یک وقت شما در جادهی اسفالته راه میروید؛ این یک طور راه رفتن است. یک
وقت در راهی قدم برمیدارید که زیر پایتان - این طرف، آن طرف - در همه جا
بوتههای خار است. وقتی در میان خارستانی عبور میکنید، طوری قدم برمیدارید
که خار به لباس شما نگیرد و ساق پایتان را آزرده نکند. این تقواست؛ یعنی با
دقّت، قدم برداشتن. لذاست که اگر آدم، با تقوا باشد، به ایمان خواهد رسید؛
اگر بیتقوا باشد، به ایمان نمیرسد.