"گزارش اقلیت" فیلمیه که در اون سعی شده تصوری از آینده به نمایش گذاشته بشه. آینده ای که ماشینها میتونن افکار رو به صورت تصویر نشون بدن، و سیستمی طراحی شده که با استفاده از این سیستم و سه پیشگو، همه قتل ها پیش بینی میشن و قاتل ها قبل از ارتکاب قتل دستگیر و زندانی میشن... این فیلم همون حکایت های همیشگی جبر و اختیار رو برای من تداعی کرد. جالبه که بازیگر اصلی فیلم،مثل تام کروز، که در فیلم نقش جان اندرتون رو بازی میکنه، بارها این جمله رو تکرار میکنه که "هنوز میتونی انتخاب کنی" ... ژانر فیلم هم اکشن و علمی تخیلیه :)
از اینجا به بعد رو اگه میخواید فیلم رو ببینید، نخونید.
توی این فیلم، یه سیستم جنایت های زمانی وجود داره. این شکلی که سه تا پیشگو، توی یه اتاقی نگهداری میشن، اونا آینده رو می بینن، (البته با توجه به صحنه آخر فیلم، احتمالا میتونن آینده رو برای دایره مکانی خاصی ببینن)، سیگنال های مغری اونا برای افراد اون سیستم به تصویر کشیده میشه و اونا میرن و قاتل رو قبل از ارتکاب جرم می گیرن و زندانی میکنن. و توی فیلم این سوال مطرح میشه که آیا واقعا اون فرد اگر رها میشد اون قتل رو حتما انجام میداد؟ ممکن نبود که تصمیم دیگه ای و انتخاب دیگه ای داشته باشه. کما اینکه دو شخصیت فیلم در همین موقعیت قرار داده میشن و هر دو انتخاب دیگه ای دارن.
مسیری که یک پیشگو، پیش بینی میکنه و "جان" خودش همون مسیر رو میسازه تا میرسه به اون لحظه ی پیش بینی شده، خیلی جالبه ... یاد این موضوع افتادم که ما یه چیزی رو انقد به خودمون تلقین می کنیم که نهایتا همون صحنه ی ساخته شده در ذهنمون رو خلق می کنیم، حالا یا خوب یا بد ... این تضاد در فکر آدم به وجود میاد که اول اون لحظه وجود داشت و من بهش رسیدم یا من اون لحظه رو، خودم ساختم ...
فیلم لوسی، یکی از فیلمایی بود که قویا توصیه شده بود ببینم. داستان دختری که به صورت ناخواسته وارد تجارت مواد میشه. و از یه جایی به بعد فیلم وارد فاز علمی- تخیلی میشه. تا اواسط فیلم حسابی جذبش شده بودم اما از یه جایی به بعد حس کردم واقعا فیلم اون ایده هایی که تو ذهنم پخش و پلا کرده رو نمیتونه جمع کنه. نا خودآگاه تو ذهنم یه مقایسه با ماتریکس اتفاق افتاد که چقدر روی ایده و دیالوگ ها کار شده و همه چی نسبت به فیلم لوسی پخته تر بود. شخصیت اصلی فیلم معلوم نیست که بالاخره میخواد به آدما خدمت کنه و با انتقال علم به بشریت کمک کنه یا میخواد برای نمایش اکشن فیلم ملت رو با ماشین زیر بگیره.
صحنه های اکشن فیلم هم در حد فیلم های خوب هالیوود حرفه ای و طبیعی به نظر نمیرسیدن. یه سری بکش بکش های حتی میشه گفت بعضا خنده دار !! نظریه استفاده 10 درصدی انسان از قابلیت مغز توی این فیلم مطرح شده که پایه و اساس علمی نداره. از گوشه و کنار فیلم هم بوی داروینیسم به مشام میرسه ... به طور کلی اگه قرار باشه فیلمی تو فاز سفر در زمان و ذهن بی نهایت و ... پیشنهاد بدم قطعا اون فیلم "لوسی" نخواهد بود.
+ مطالبی که در مورد فیلم ها و کتاب ها در این وبلاگ نوشته میشه صرفا نظر شخصی نویسنده ست برای به یاد سپاری آن چه که دیده و خونده...
توضیح بعدا نوشت برای خودم (فیلم رو لو میده . نخونید ) : این دختره یه ماده شیمیایی وارد بدنش شد، که باعث میشد بتونه از درصد بالایی از ظرفیت مغزش استفاده کنه، و این درصد هی بالاتر میرفت... و با بالا رفتن این درصد کنترل این دختره روی جهان بیشتر میشد ....
+ لوسی در ویکی پدیا (داستان فیلم رو لو داده )