هفت سامورایی ( 1954 ) - کوروساوا

فیلم در مورد یک روستا است که مورد هجوم راهزنان قرار می گیرد و روستایی ها برای دفاع از خودشان هفت سامورایی را استخدام می کنند. در یک جمله اگر بخواهم فیلم را توصیف کنم، می توانم بگویم: آنقدر جذاب بود که من -با عادت تقسیم کردن فیلم های سینمایی به دو یا سه بخش- سه ساعت و نیم فیلم را یک سره دیدم...
شخصیت پردازی های فیلم عالی است. هر کدام از شخصیت های داستان، افرادی هستند که جذابیت های رفتاری مخصوص به خود را دارند و می توان گفت فیلم با چند نقش اول هم تراز پیش می رود. کارگردانی فیلم با توجه به امکانات اواسط قرن بیستم، بسیار خوب است.  در طول فیلم، همه ژانرهای کمدی، اکشن، درام، تراژدی و ... را می توان دید و لذت برد. توان انتقال مفهوم در برخی جملاتِ کوتاه، یا حتی نگاه های کوتاه، خیره کننده است. در طول  فیلم افت و خیز وجود ندارد و داستان با ریتم ثابت و جذابی پیش می رود و این برای یک فیلم طولانی فوق العاده است.
موسیقی فیلم به خوبی بیننده را با ریتم فیلم همراه می کند و بخش اعظمی از انتقال احساس را انجام می دهد...

موسیقی متن - هفت سامورایی - دریافت

آدم آورد در این ...

پِلَنر گوشی را باز کرده ام و مناسبت ها را نگاه میکنم. میرسم به 30 مِی... نمیدانم چرا از اینکه نوشته فلانی  تولدت مبارک ، غصه ام میگیرد... اشک هایم بی اختیار سرازیر می شوند... نمیدانم چرا... شاید از اینکه تولدم اتفاق تلخی بود. شاید تولد همه ی ما اتفاق تلخی باشد. تالاپ ما را انداخته اند توی دنیا، گفته اند وسط "کَبَد"*ها دست و پا بزن و جیکت درنیاید. قوی باش... آنقدر قوی که غرق نشوی. بعد یک روز می آییم و دستت را میگیریم و میبریمت. میبریمت از این "دیر خراب آباد"به شرطی که غرق نشده باشی... به شرطی که میان "حَمَإٍ مَسْنُونٍ"** مرواریدت را پیدا کرده باشی. امان از این دست و پا زدن در میان رنج ها وقتی تو را از یاد برده باشیم ...

*هر‌ آینه‌ ‌به‌ تحقیق‌ ‌ما آفریدیم‌ انسان‌ ‌را‌، فِی‌ کَبَدٍ: ‌در‌ سختی‌ و رنج‌ (سوره بلد آیه 4)

** وهمانا ما انسان را از گِلى خشک، از گِلى سیاه متغیر و بو گرفته، آفریدیم (آیه 26 سوره حجر)

ماه درمیاد ...

ماه و گرفتگی و بودن ونبودنش از همان روزها برای ما بی رنگ شد که دور هم کلاسی خوش صدایمان جمع می شدیم، او چشم هایش را می بست و با سوزی که در صدایش داشت برایمان "ماه درمیاد که چی بشه" میخواند ... ما از همان سال ها یاد گرفتیم برای نبودن "تو" هر روز نماز آیات بخوانیم... ما به خسوف خو گرفته ایم ...

 

 

آخر ای دسته گل، سوسن باغ که شدی؟

بی تو تاریک نشستم

تو چراغِ که شدی ؟

هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق ...

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق
ساکن شود
بدیدم و مشتاق تر شدم ...

فضای مجازی عزیز:)

کی گفته فضای مجازی بده 

اتفاقا خیلی هم خوبه

طرف هرررکی میخواد باشه -گیریم حتی رئیس فلان شرکت معروف- فقط کافیه بزنی رو دکمه بلاک ! و خلاص...

زن ها مردها را از دست می دهند، چرا؟

شاید به کرات دیده باشید که دو نفر با عشق رابطه ای رو شروع میکنن و بعد از یه مدت به مشکلات اساسی برمیخورن. توی این کتاب به زبان خیلی ساده ای، اشتباهاتی که ممکنه از جانب خانوم ها انجام بشه رو توضیح میده. هرچند که چون نویسنده ایرانی نیست یه بخش هاییش از لحاظ فرهنگی با خانوم های ایرانی سنخیت نداره اما به نظرم خیلی از مطالبش کاملا صدق میکنه در مورد اکثر روابط. من به شخصه وقتی این کتاب رو میخوندم همش جمله ای که یکی از اقایون فامیل -که با خانومش مشکل داشت- به من گفت تو ذهنم تداعی میشد ؛ "یه دیقه دس از سر من برنمیداره" !! ... به نظرم میتونه دید خیلی خوبی از تفاوتایی که خانوم ها متوجهش نیستن ارائه بده ...

و جالبه که بخش زیادی از مطالبی که توی کتاب آورده شده، هرچند از زبون یه نویسنده غربیه، اما خیلی شبیه حرفای مامان بزرگای خودمونه :) همون چیزایی که قدیما خیلی تو گوش دخترا میخوندن و الان دیگه خیلی کم بهشون عمل میشه.

*برای مطالعه این کتاب به صورت الکترونیکی، نرم افزار فیدیبو رو نصب کنید :)

هی رفیق خیالت راحت، من اینجام...

دلم بهانه گیر شده. باید مراقبش باشم. دستش را میگیرم میبرمش فروشگاه دانشگاه. برایش نوتلا میخرم. خیلی وقت بود که اصرار میکرد نوتلا بخرم و من هربار میگفتم برایمان ضرر دارد رفیق... اما این بار طاقت نداشت بیشتر از این برنجانمش. تازه برایش ماکارونی سبزیجات هم خریدم. از آن رنگی رنگی ها که دوست دارد... نخودفرنگی هم خریدم که با هم سالاد ماکارونی درست کنیم. بهش گفته ام که مثل کوه پشتش هستم. نمیگذارم خم به ابرویش بیاید. باید جواب وفاداری اش را بدهم ... 

نوابغ خدمتگزار وطنی یا دانشمندان پشت ویترینی فرنگی ...

دیروز با یکی از مدیرانِ به نام و  موفقِ کشور جلسه ای داشتم. جدای از اطلاعاتِ عالی و تیپ شخصیتی شان که واقعا مجذوبم کرد، حرفی زدند که از دیروز مرا به فکر فروبرده. راجع به مریم میرزاخانی گفتند. اینکه واقعا این فرد به این اندازه شایسته ی تقدیر و تجلیل بود؟ فردی که با امکانات زیادی در بهترین مدرسه کشور تحصیل کرد، کارشناسی اش را تحت تعلیم بهترین اساتید ریاضی کشور در دانشگاه شریف گذراند، و بعد از ایران رفت و حاصل کارش را به کشوری تقدیم کرد که از علم و دارایی اش در جهت عناد با وطنش استفاده می کند.

متاسفانه شرایط به گونه ای نبود که بتوانم سوالاتی را که در ذهنم میچرخید بپرسم، آنچه که در میراث آلبرتا دیده بودم و در نشت نشا خوانده بودم را باز کنم، نتوانستم بپرسم که چه کرده ایم با میرزاخانی های دیگری که مانده اند. اما از دیروز به این فکر میکنم که اگر مدیر مذکور هم همین فکر را کرده بود و رفته بود الان ما خدمات ملموسی که از سازمان تحت نظرش دریافت می کنیم را نداشتیم. به این فکر میکنم که شاید رفتن، منافع خودمان را تامین کند اما به نسل های آینده ای که کشور را در دست مدیران و بالادستی های بی کفایت خواهند دید، چه جوابی داریم که بدهیم؟

پرنده ای هم اگر بود بی پناه بکش ...

 

 

من و توییم و تماشای میله های قفس     خودت بگو که خودم را کدام ور بکشم

برای آن که بدانی میان ما چه گذشت          غزال مرده به دندان شیر نر بکشم

برای آن که بخوانی چه وحشتی دارم          به دور جنگل مه باغی از تبر بکشم

شریک جرم تو هستم، درخت نیم تنه     مگر تو شاخه رساندی که من ثمر بکشم !

لذت مستی در یک عصر تابستانی با دکلمه ای از احسان افشاری :)

 

دانلود دکلمه

ادامه مطلب