حیف شد که نیستی

اسمش رو در کنار ماهی سیاه کوچولو زیاد شنیده بودم. تا اینکه دایی جان یه خصیصه رو مثال زد و گفت مثل ماهی سیاه کوچولو ... این مثال کنجکاویمو بیشتر کرد و بالاخره خوندمش. ماهی سیاه کوچولو میتونست نماد کسی باشه که نمیخواد خودش رو با مرزها محدود کنه، فکرش فراتر از حصار دورشه... دیروز توی طاقچه دنبال یه کتاب خوب برای خوندن میگشتم که چشمم خورد به اسم "صمد بهرنگی" و کتاب تلخون. با اینکه علاقه چندانی به داستان خوندن ندارم، برای اینکه بیشتر با کارای بهرنگی آشنا بشم شروع کردم به خوندن. تلخون هم تقریبا نمادها و آرمان هایی شبیه ماهی سیاه کوچولو داشت. همون تلاش برای کنده شدن از محیط و اعتلا ...دختری که شش خواهر داره و شبیه هیچ کدومشون نیست. متفاوته و مبارزه میکنه برای رسیدن به چیزی که در نظرش آرمانیه. نثر تا حدودی متفاوت کتاب باعث شد مشتاق بشم نویسنده رو بیشتر بشناسم. و چه شناختن غم انگیزی بود... از دیروز همش به این فکر میکنم که اگه بود سال بعد تولد هشتاد سالگیشو جشن میگرفت... 

صمد بهرنگی متولد سال 1317، در سال 1346 و در 29 سالگی در آب های ارس غرق میشه. درباره غرق شدنش حرف و حدیث زیاد بوده ظاهرا... نمیدونم چرا دونستن نحوه مرگش انقد منو غمگین کرده... 

ماجرای نیمروز

بالاخره اکران نوروزی ماجرای نیمروز شروع شد و بسیااااار خوشحالم که بعد از تحویل پایان نامه به استاد و داورا، این فیلم رو در اولین روز اکرانش دیدم. چه محشری بود این فیلم ... پیشنهاد میکنم اگه میخواید فیلم رو اگاهانه ببینید این کلید واژه ها رو سرچ کنید : کشمیری، کلاهی، عباس زری باف، سازمان مجاهدین، خرداد 1360، عملیات قطع الراس، عملیات مهندسی

تو چرا خوشحالی؟؟

خواننده محترم میفرماید : "هم دورو و دورنگِ هم خیلی زرنگِ هم دلش چه سنگِ هم با من بجنگِ بجنگِ بجنگِ هم نامهربونِ هم آفتِ جونه هم با دیگرونِ"

خب تو چرا خوشحالیییییی؟ چرا داری با ضرب میخونیییییی؟ با این اوصاف که باید بری از غصه بمیری :| وا :| احتمالا ملت هم تو عروسی باهاش میرقصن. آره؟؟

ماه جانم

بهار دارد از راه می رسد، نمیدانم لحظه تحویل سال، توی ذهن آدم ها چه میگذرد، اما تو خوب میدانی که من، وقتی سال قبلم را تحویل می دهم، با افتخار سرم را بالا می گیرم و می گویم: یک سال دیگر عشق تو را کنج دلم نگه داشتم ماه پاره ی من ...



*محبوبم؛
اگر روزی از تو درباره ی من پرسیدند
زیاد فکر نکن !
مغرور، به ایشان بگو:
دوستم دارد
بسیار دوستم دارد ...

#نزار_قبانی


** باز هم زائرت نیستم، از دور سلام .... السلام علیک یا سلطان

راستی ...

راستی گفته بودمت ، هر زمان که شعله نگاه تو، از پسِ سیاهی نبودنت زبانه می کشد، کوه و جنگل و گل و درخت، با قصیده های عاشقی به لب، سر بر آستان چشم های تو ،سجود می کنند...

راستی...

راستی گفته بودمت ، هیچ کس برای من، "تو" نمی شود؟ 

تو را اینطور صدا میزنم ...

چقدر اینطور صدا زدنت را دوست دارم ...  یا الهی و سیدی و مولای و مالک رقی... یا من بیده ناصیتی، یا علیما بضری و مسکنتی، یا خبیرا بفقری و فاقتی..*. تو تنها کسی هستی که هرچه بیشتر جلویت به فقر و بیچارگی ام اعتراف میکنم، آرام ترم ... آرام ترم که اعتراف کنم همه وجودم تحت فرمان و اختیار توست ... آرام ترم که اعتراف کنم من در مقابل تو به خاک افتاده ای بیش نیستم ... به خاک افتاده ای که آنقدر به درگاهت زاری می کند تا دست نوازشت را روی سرش بکشی و سرش را بر زانوی مهر بیکرانت بگذاری ...

*اى خداى من اى سرور من،اى مولاى من و اختیار دارم،اى کسى که مهارم به دست اوست،اى آگاه از پریشانى و ناتوانى ام، اى داناى تهیدستى و نادارى ام.... (کمیل)

حرف هایی که شما گفتید ...

خیلی حرف گوشه دلم مونده بود، ولی الان دیدم دو تا از وبلاگایی که دنبال میکنم حرفای دل من رو به شکل زیباتری از من گفته بودن، پس دیگه نمی نویسم... فقط اون دو تا پست رو بعلاوه یه پست قدیمی از وبلاگ لافکادیو معرفی میکنم ...

 

درخت مهربانی را بکار - منِ تو

به خاطر لبخند جاسمین - لافکادیو (پست قدیمیه ولی متناسب بود با پست بالا)

بخند - TEDEXT

 

یادمون باشه برای مهربونی کردن، منتظر اقدام دولت و نظام و حکومت نباشیم، مهربونی کردن خیلی ساده تر ازاین حرفاست... و شاید خدا منتظر باشه ما یه اپسیلون مهربونی خرج کنیم تا کرور کرور مهربونی رو سرمون بباره ... یادمون باشه اگه الان درد و رنج های دوستان و اطرافیان خودمون رو نادیده می گیریم (که در یک اعتراف تلخ باید بگم خیلی هامون به این نادیده گرفتن عادت کردیم) باید مطمئن باشیم که وقتی به مقام و منصبی هم برسیم مردم رو نادیده خواهیم گرفت ...

 

+ یه فایل صوتی کوتاه به مناسبت سالگرد شهادت حاج همت بزرگوار ...

 

 

Despicable Me 2010

حس خوب دیدن انیمیشن :)

وای مادرم ...

بسم رب الغربا...

نفرین بر قلمی که بار روایت این درد را به دوش می‌کشد. چه سخت است روایت دردی که همه می‌شناسندش، همانند آفتابی سوزان بر پیکری عریان. برای روایت این درد باید بشکافی‌اش. باید لایه‌ لایه از هم جدا کنی زخم‌های کهنه این درد را، اما کدام قلم را یارای جدا کردن میخ در از .... یا علی مددی!

ادامه مطلب